1500 v.C.
De Sahara kon bogen op een dikke grasmat met behoorlijke gemiddelde regenval. De Noord Afrikaanse kusten langs de Middellandse Zee waren dicht bebost tot de volgelingen van de Griekse en Romeinse heersers de bomen velden voor hun schepen. Ook de vlakten van Spanje waren eens bebost. De streken werden tot woestijn gemaakt en dat wordt in de jaren zeventig herhaald bij de ontbossing die in steeds sneller tempo plaatsvindt in Brazilie, Thailand en op Borneo.

1920
Begin jaren 20 veranderde de rivier de Colorado door een storm van richting en stroomde jaren lang in een diepe natuurlijke reservoir in Californie totdat de Amerikanen de Colorado rivier terug kanaliseerden naar Mexico en de Californische Golf.

1930
De amateur meteoroloog A.W. Veraart heeft in 1930 voor het eerst met een fysische methode ingegrepen in het proces van neerslagvorming. Hij liet toen hoog ontwikkelde stapelwolken (Cumulus congestus) bezaaien met koolzuursneeuw. (vaste koolstofdioxide bij -80 graden). Zonder dat hij het wist bevorderde hij hiermee het ontstaan van ijskristalletjes in deze wolken en daarmee het proces van de neerslagvorming.

In Nederland begon men met het strooien van droogijs om mist te verdrijven.

1940 – 1945
Tijdens de Tweede Wereldoorlog lukt het met benzinevlammen langs de landingsbanen van vliegvelden om de mist te verdrijven. In Amerika maakt men, bij sommige vliegvelden, gebruik van het verbranden van propaangas langs de banen.

1946
De Amerikanen Langmuir, Schaefer en Vonnegut lieten in 1946 vanuit een sportvliegtuigje vast koolstofdioxide strooien op een gesloten wolkendek (Stratocumulus) waarvan door metingen vaststond dat het bestond uit onderkoelde druppeltjes. Een deel van de wolkendruppeltjes bevroor en groeide aan ten koste van verdampende druppeltjes. Tenslotte dwarrelden uit de bezaaide wolk kleine sneeuwvlokken omlaag. Zij zijn de geschiedenis ingegaan als de eersten die de vorming van neerslag in wolken kunstmatig hebben beïnvloed.

1948
In dit jaar is het gelukt om wolken te verwijderen door ze te behandelen met droog ijs vanuit een vliegtuig. 300gr per kilometer. Binnen ½ uur na het bestrooien warden de wolken opgeklaard. Maar na 2 uur vormden ze zich weer nieuwe wolken in de onstaande openingen.
Ook met installaties op de grond kunnen wolken verjaagd worden. Dit krijgt men voor elkaar door het uitzenden van warme rook omhoog met deeltjes zilverjodide erdoorheen.

1950
Vanaf de jaren 50 vorige eeuw huurt een Californisch gas- en elektriciteitsbedrijf commerciële strooivliegtuigen in om de winterse sneeuwval te stimuleren om daardoor in het voorjaar over meer dooiwater te beschikken. De toename was 10% meer sneeuw.

1961
Kunstmatig leefmilieu. In Amerika werd een plan uitgewerkt om het terugbrengen van een stad tot een massieve ondergrondse kubus met zijden van 1200m. Het voordeel is dat de bewoners vrijwel overal te voet kunnen komen. Daar zich geen vervuilende autowegen en rookverwekkende bouwsels op het oppervlakte bevinden zou het gehele gebied beschikbaar zijn voor buitensporten, kamperen etc.
Diep onder de bodem van Omaham Nebraska bevind zich een druk militair complex. Ook op Groenland (Thule) en McMurdo Sound in het Zuidpoolgebied leven militaire wetenschappers en technici in uitgestrekte tunnels en spelonken uitgehouwen in het permanente ijs. Note EL: in 2016 komen de tunnels te voorschijn door de klimaatverandering.
Andere voorbeelden van onderaards verblijf zijn de bunkers onder Berlijn, diepe schuilplaatsen in de rots van Gibraltar, de Malinka tunnel in de Baai van Manilla, in Zeden, Zwitserland en China kunnen de tunnels dienst doen als schuilkelders.

1968
Eind jaren 60 vorige eeuw werd door de Amerikanen onweer bestreden door het uistrooien van grote hoeveelheid metaalafval in het onderste gedeelte van elektrisch geladen wolken. De bedoeling was om zo kortsluiting te veroorzaken in de opbouwende elektrische ladingen. Vooral toegepast bij lanceringen van Apollo-vluchten.

1969
In 1969 werd de orkaan Debbie bestrooid waardoor volgens meldingen de windsnelheid met 15% afnam.
Risico’s die hieraan kleven zijn: Kans op vermindering van de hoeveelheid noodzakelijke regenwater voor mens, dier en gewas. Door ingrijpen bestaat er een kans dat een orkaan zodanig van koers zou kunnen afwijken dat hij over een dichtbevolkte stad gaat. Een derde gevaar is dat het uitbreiden van het orkaangebied de dodelijke stormstuwing verder zou kunnen doen reiken.

1970
Eind jaren 60 vorige eeuw hadden de Russen het Sevanmeer een groot en prachtig bergmeer in Armenië voorbestemt voor bevloeiing van een nabijgelegen vallei en voor het leveren van hydro-elektrische energie voor een groot deel van Armenië.
In 1970 ontdekten de autoriteiten dat ze bezig waren het meer te laten leeglopen en het plaatselijke klimaat en ecosystemen te ontwrichten. Zij hebben toen een tunnel van vijftig kilometer lengte gegraven om het water van de rivier de Arpa af te tappen en het meer weer te doen vullen en het gebied te herstellen.
Het waterpeil van het meer is de afgelopen eeuw door menselijk ingrijpen circa twintig meter gedaald. Aan de oevers zijn daardoor tal van belangrijke archeologische vondsten gedaan

In de jaren 70 vorige eeuw bestrijden de Russen vernietigende hagelbuien door ze te beschieten met kogeltjes van loden zilverjodide uit grote geweren en raketten om de grote van hagelkorrels te verkleinen. De Russen zijn hierover enthousiast maar westers onderzoek gaf geen bemoedigde resultaten.

In 1941 stroomde nog een veelvoud aan zoetwater naar Mexico door de Colorado rivier van wat het in de jaren 70 het geval was. Er is aan Amerikaanse zijde zoveel behoefte aan bevloeiing en drinkwater dat er weinig overblijft voor Mexico.

Kunstmatig leefmilieu. Technisch was het mogelijk om een gehele stad onder glas van de buitenwereld af te sluiten en zo in een klap de problemen van klimaat en luchtverontreiniging op te lossen met en permanente lente van 23 – 24 graden, schone lucht en verbouw van groente en vruchten.

In de Arizona vallei is door bevloeiing het droge klimaat omgeslagen in een vochtige kleffe warme atmosfeer met ‘s middags onweerswolken. Ook El Centro in Californie, vroeger zo warm als een sauna en behoorlijk droog, is nat en klef geworden door groene vegetatie, gevoed door de Coa Chella en All-American kanalen. Dit zal zo blijven zolang het water van de Colorado rivier door de kanalen blijven kabbelen. In Egypte heeft het Nassermeer niet het vochtige klimaat gebracht.

1971
Atmosferische stof gemeten met plakband bevestigd op ramen in Alma Ata in Kazachstan, bedoeld om kennis te verzamelen over onbedoelde schade die de mens het milieu toebrengt zoals de verspreiding van stof in de lucht en dampkring. Boven aan de lijst van veroorzakers staan cementfabrieken, steden boerderijen en landwegen. Geschat wordt dat de menselijke bijdragen 1 tot 5% van het totaal uitmaken. De rest is afkomstig van vulkanen en woestijnen.
Hier komt nog zwaveloxide bij, als het wordt omgezet in sulfaten, die de vorm hebben van roetdeeltjes. Het in de hand houden van sulfaten is belangrijk zowel voor klimaatbescherming als voor de gezondheid. Sulfaten uit fabrieken kracht installaties en automotoren verwarmen de onderste laag van de dampkringlagen. Dit klinkt vreemd want men zou verwachten dat stof dat zich tot droge wolken verzamelt de zonnestraling terugkaatst zodat afkoeling optreedt. Maar er is een groep die, uitgaande van een computermodel (We spreken nog steeds over 1971) verklaart dat het stofdek niet alleen de zonnewarmte terugkaatst maar ook de door de aarde voortgebrachte warmte belet om uit te stralen. De stoflaag zou meer warmte onder de atmosfeer vasthouden dan zij aan de bovenkant terugkaatst.
De Amerikaanse professor Bryson is van mening gat het stof het opgevangen zonlicht zal verminderen en de aarde zal doen afkoelen. Het is verontrustend hoe groot de hoeveelheden stof die in de jaren 70 opstijgen en een werkelijke dichte deken beginnen te vormen. Bryson wijst op de praktijk van hak maar om en verbrand het. Zoals in de agrarische gebieden als Laos, Brazilië en Zaïre gebeurd dat jaarlijks goed is voor 60 miljoen ton stof en roetdeeltjes in de atmosfeer. Dit zal zorgen voor voedsel te korten zorgen. Amerika en Canada zijn in 1971 verantwoordelijk voor ongeveer 70% van de wereld graan opbrengst.
De Russische professor Boediko heeft een tegenovergestelde mening. De aarde wordt warmer en de oogsten zullen verbeteren, niet minder worden.
Intussen heeft de stof grote invloed op de neerslag. Elke sneeuwvlok, regendruppel en mistdeeltje vormt zich om een kern, een materiaal deeltje. Stof heeft invloed op de regenval. Brengt deze enerzijds op gang en belemmert hem anderzijds.

1972
Naar aanleiding van een onderzoek naar de invloeden van de mens op het klimaat (SMIC: Study of Man’s Impact on Climate) voorspelden prominente geleerden een sombere toekomst.
Tegen het eind van de twintigste eeuw zal de geaccumuleerde verontreiniging permanent en gevaarlijke klimaatveranderingen op wereldschaal teweeg brengen. De onderzoekers voorspellen een mogelijke stijging of daling van de gemiddelde planetaire temperatuur van 1 graad ten gevolge van de door de mens in de dampkring gebrachte onzuiverheden.
1 graad stijging zal de poolkappen doen smelten. 1 graad daling zal een nieuwe IJstijdperk brengen.

Andere gevaren zijn chemische reacties met door de industrie uitgestoten afval zou onbedoeld kunnen leiden tot een uitputting van de zuurstof tot een punt waar ze het leven niet meer kunnen onderhouden. Of de reacties zouden juist het tegenovergestelde effect kunnen hebben en de vorming van meer zuurstof kunnen stimuleren. Als het zuurstofgehalte van de dampkringlucht van de huidige 21% zou stijgen tot 25% zouden alle bossen en brandbare menselijke bouwwerken op aarde spontaan vlamvatten en verbranden.

Er worden waarschuwingen gegeven dat wij de 22km dikke ozonlaag wel eens kunnen vernietigen. Gebleken is dat de ozonlaag mogelijk wordt aangetast door chloorfluorkoolstoffen. De bekende drijfgassen in spuitbussen.

Krachtige kernexplosies in de atmosfeer zouden de beschermende ozonlaag kunnen verzwakken. Als een bom, sterker is dan 1 Megaton, zullen gevormde stikstofoxiden door de troposfeer (waarin wij leven) opstijgen naar de stratosfeer en daardoor zullen de oxiden de ozon chemisch ontleden. Overleef je de kernexplosie dan is de kans groot dat je ten ondergaat aan de verhoogde ultraviolette zonnestraling. Ook kernproeven vormen zodoende een rieel gevaar op uitputting van de ozondeken.
In 2016 hadden de Russen een atoombon van 40 Megaton die Frankrijk in 1 klap van de kaart kan vegen. Ter verduidelijing: de atoombom op Hiroshima, in 1945, had een explosieve kracht van 15 Kiloton (TNT)

Het was in 1972 onbekend wat de 10.000 supersonische (militaire vliegtuigen onze vriendelijke gezinde ozonlaag aandoen. Een floot van 500 supersonische transportvliegtuigen (verkeersvliegtuig de Concorde), die elf uur per dag op een hoogte van 21km vliegt, zal mogelijk op wereldschaal 12% van de ozonlaag afpellen en 20%, als men het lokaal bekijkt, in de gebieden waar de toestellen daadwerkelijk door heen vliegen.

Een speciaal verdachte als klimatologische boosdoener is de hoge, wollige cirrusbewolking die een straalvliegtuig boven de 9000 km als een lange streep achterlaat. Men spreekt van condensstrepen. Deze door vliegtuigen gevormde wolken ontstaan als waterdamp in de uitlaatgassen condenseert tot een vluchtig zog van ijsdeeltjes.
Men vermoet dat de condensstrepen een deel van de zonne-energie terugkaatsen en van de aarde weghouden en daardoor de afkoelende werking van stof versterken.

Door menselijk handelen zoals ontbossing en verstedelijking is de albedo van de aarde verandert. Albedo is het vermogen van de planeet om de zonnestraling terug te kaatsen. Beton, zand en zelfs donkere bodem en gebieden met groene begroeiing kaatsen minder licht en warmte terug als ze nat zijn dan wanneer ze in droge toestand verkeren.
Toenemende oliën op onze zeeën zou best eens de albedo van de zeven zeeën kunnen veranderen. De verstikkende olie met sporen zware metalen zou alle zeeorganismen volledig uit kunnen roeien met inbegrip van het kostbare plankton. Als het plankton verdwijnt verliezen wij daarmee een belangrijke zuurstofproducent in zee waardoor twee derde van de mensheid zal bezwijken. De rest zal happend naar de nog overgebleven bruikbare lucht tegen de heuvels opklauteren. Aldus Jacques Cousteau.

Een andere angst gaat uit naar kernreactoren. Deze kunnen bijdragen het planetaire warmte-evenwicht te verstoren in de vorm van het edelgas Krypton. Als het aantal kernreactoren zich nog 100 jaar blijft uitberijden kan de, tijdens het opwerken van kernbrandstof, vrijgekomen krypton enorm veel onheil met het weer aanrichten. De natuur reageert hierop met radioactieve ontbinding. Waar dit gebeurd ioniseert het gas en beïnvloedt aldus de elektrische eigenschappen van de dampkring om ons heen. Dit zou in de toekomst de onweersactiviteit en de daarmee samengaande neerslagpatronen kunnen beïnvloeden en waarschijnlijk ook het hele stelsel van vochtuitwisseling tussen zee en dampkring in de war kunnen sturen. Deze verstoring kan leiden tot droogte of wateroverlast in gebieden waar kernreactoren zijn gevestigd.

Ook verstedelijking en industrialisatie in een stad hebben ook effecten op het weer van die stad en het land windafwaarts ervan. 60 km van de stad af werd er zelfs meer regen en storm waargenomen dan windopwaarts voor de stad.
Een effect is de wind die gelijkmatig over het vlakke land komt aanwaaien en plotseling de hoog oprijzende scherpkantige gebouwen van een moderne stad treft. De lucht kan daardoor wel 700m worden opgezwiept. Denk ook maar eens aan de luchtsmurrie van stedelijk afval bestaande uit warmte, koolzuurgas, stof, freon en andere verontreinigingen. Deze smurrie heeft aantoonbare effecten op het klimaat.
De continue warmte-uitstraling van verbranding (auto’s, krachtcentrales, koeltorens, fabrieken, hoogovens, klimaatregelinginstallaties) , maar ook de albedo van het stedelijke beton, steen en vensters geven een reusachtige warmtegolf boven de stad. Een ander effect is het vocht van auto-uitlaten, stoom van krachtcentrales, verdamping van rivieren en meren, reservoirs en waterzuiveringsinstallaties. Dit alles levert kernen voor het condenseren van wolken, vaak uitstekende regenwolken. De neerslagtoename blijkt evenredig te zijn met de grote van de stad welke regen en bewolking doen toenemen en plaatselijke stormen verhevigen. De boven de stad dansende, door mensen voortgebrachte stof, kan tot regen of sneeuw leiden als er zelfs helemaal geen neerslag verwacht wordt.
Ook verzwakken grote steden de invallende zonneschijn en ultraviolette straling. Waardoor de stadsmensen voorzien worden van minder vitaminen en het bruinen van de huid op een natuurlijke manier. Het voordeel van de fotochemische smog is dat het werkt als een filter voor ultraviolette straling. Eind jaren 70 vorige eeuw werd in Los Angels zelfs 35% tegen gehouden.

1974
In 1974 deden de geleerden een schrikwekkende mededeling dat de freongassen ( gassen uit spuitbussen en koelinstallaties) uiteen vallen in chloor en andere verbindingen als zij de ultraviolette straling in de stratosfeer bereiken. Dit is schadelijk want het chloor breekt op zijn beurt de ozon af.
Daardoor zullen meer ultraviolette straling het aardoppervlak bereiken en alle flora en fauna in gevaar brengen. Ook zal er meer infrarode straling doorgegeven worden, die de temperatuur van de dampkring zal opvoeren en het klimaat op aarde beïnvloeden. Ook zullen de fijne deeltjes van de drijfgassen voor een deel het zonlicht onderscheppen en daardoor ook het klimaat beïnvloeden.

1975
Kunstmatig leefmilieu. Een ander plan was het uitwerken van kolonies in de ruimte om te dienen als uitwijkhavens voor onze door overbevolking, energietekort en milieubederf geplaagde planeet. Alleen de kosten waren een uitdaging. Het koste de Amerikanen 20 miljard dollar om een man op de maan te krijgen en 15 miljard om een kleine ruimtependel te ontwikkelen.

Milieuoorlog. Door middel van fysieke of chemische middelen is het mogelijk om een gat in de ozonlaag te maken waardoor dieren, planten en mensenleven op aarde ten gevolge van de ongedempte ultraviolette straling zouden verbranden. Het aanbrengen van kernexplosies in de poolkappen om grote ijsvelden te doen afglijden die bij het treffen van het zeeoppervlak vloedgolven zouden veroorzaken in staat om hele landstreken van de kaart te vegen.

1976
De Russen zitten met de Kaspische zee, die bezig is aan het opdrogen, doordat de Wolgastroom sterk is afgenomen door uitgestrekte bevloeiingswerken. Een idee leefde om de Petsjora rivier om te leiden naar een zijrivier van de Wolga de kama. Nadeel om de Petsjora om te leiden is dat deze enorme hoeveelheid zoet water naar de Barendszee voert en daardoor het zoutgehalte beneden een bepaald peil houd. Stop deze verdunning dan zal de Barendszee zo zout worden dat zij ’s winters niet meer dichtvriest en zal er een klimatologisch domino-effect optreden. De Russen zijn eind jaren 70 doorgegaan met hun plannen. Ook de Jenisei en de OB zijn genoemd als water leverancier voor de droge gebieden bij het Aralmeer ten oosten van Kaspischezee.
Ooit was het Aralmeer de op drie na grootste binnenzee ter wereld, maar tegenwoordig (2014) is het Aralmeer zo goed als opgedroogd. Het gevolg is een veranderd klimaat rondom het meer. Doordat de temperende werking van het water is verdwenen, zijn de zomers nu droger en warmer, en zijn de winters kouder.

Kunstmatig leefmilieu. De Amerikanen waren bezig met onderzoek naar de consequenties van grote drijvende zeesteden. Nadeel toen was dat ze tegen geen enkele kernaanval iets kunnen doen.

1977
Al sinds 1912 zijn er plannen om de Qattara-depressie ( 160 bij 55km) te gebruiken voor het opwekken van elektriciteit. De mogelijkheden hiertoe worden nog altijd onderzocht. Onder andere gezien het feit dat de depressie 133 meter onder zeeniveau ligt heeft geleid tot plannen om een kanaal of tunnel van de Middellandse Zee of Nijl naar de depressie te graven, en hier een stuwdam in te bouwen. Men ging ervan uit dat de verdamping uit het meer even groot zal worden als het (automatische) toegevoerde water waardoor de Depressie nooit vol zal stromen en de Hydro-elektrische machines voorgoed blijven draaien. Een eeuwig werkend systeem dus. Ook was het de bedoeling tot het voeden van ontziltings installaties die het zeewater geschikt moet maken voor bevloeiing van landbouwgebieden in de woestijn. Een zelfde plan was uitgewerkt voor de dode zee.

1978
Eind jaren 70 vorige eeuw waren wij hard op weg naar een volgend IJstijdperk maar daartegen kan de mens mogelijk iets doen. Methodes om de tendens naar lagere temperaturen, eind jaren 70, te stoppen waren:
- Beweegbaar scherm van metaalstrookjes (een paar biljoen) in de ruimte die zonneschijn in de tropen afschermen en die vervolgens op de gematigde streken te richten. (amerikanen)
- Een ander idee was een soort van chemische deken in de atmosfeer te injecteren om de zonnewarmte te reflecteren naar noordelijke gebieden. Dit zou mogelijk moeten zijn door grote hoeveelheden kleine sulfaatdruppels in de atmosfeer te verstuiven. (Russen)
- Een Idee leefde toen om de Straat Bering af te dammen waardoor het klimaat van zowel Noord Amerika als Siberië aanzienlijk zou verbeteren. Hiermee zou worden voorkomen dat het koude Poolzee naar het zuiden kan stromen. Nadeel Straat Bering is met 35m (1976) te ondiep waardoor de hoeveelheid water van te weinig betekenis zal zijn.
- Ander idee speelde om de polaire ijskorst te bestrooien met een zwart poeder (zoals roet) om de albedo te verlagen. Daardoor zal meer warmte in het ijs kunnen doordringen om het te doen smelten waardoor het donkere zeeoppervlak blijvend meer warmte zal absorberen. Dit moet uiteindelijk leiden tot een gematiger klimaat op het zuidelijker gelegen vaste land. Probleem is de grote hoeveelheid poeder die nodig is om de bevroren Poolzee geheel te overdekken.
In 2016 is het meeste poolijs verdwenen maar nu door de klimaatverandering

Nadelen van deze ideeën:
De gehele ijskorst van 3km dikte zal smelten over een oppervlakte van 2.5 miljoen kilometer. Over de gehele aarde zou de zee waarschijnlijk een meter of 7 kunnen stijgen.
Smelten van drijfijs in de Poolzee zou de zeespiegel evenmin doen rijzen als het smelten van ijsblokjes in een glas met water het water over de rand van het glas doen lopen.

1979
Weersbeïnvloeding is bestudeerd of uitgevoerd in Kenia, Zuid-Afrika, Niger, Zwitserland, de Sovjet-Unie, Tsjecho-Slowakije, Israel (aanvullen van watertekorten), Thailand, Okinawa, Australië, China, Jamaica, Brazilië en Amerika.

De Golfstroom met warmte uit het Tropische Caribische zee voert helemaal langs de Atlantische kust van Amerika naar de Britse Eilanden. Uiteindelijk vindt het zijn einde in Spitsbergen. Deze golfstroom zorgt voor gematigde temperaturen in West Europa tot aan Scandinavië en een deel van Noordelijk Rusland maar zou ook een van de voornaamste oorzaken kunnen zijn van het nieuwe IJstijdperk dat in de jaren 70 werd voorspeld.
Het komt er in het kort op neer dat de Poolzee warmer wordt, dit zorgt voor extra verdamping wat de luchtvochtigheid laat toenemen met meer neerslag in de vorm van Sneeuw in de Noordelijke streken. Dit heeft weer een effect op de albedo die daardoor groter wordt waardoor er meer zonnewarmte teruggekaatst wordt. Sneeuwdek wordt dikker en strekt zich steeds zuidelijker uit totdat meer dan de helft van Noord-Amerika zich in de greep van gletsjers bevindt.