29/03/2021
Volgens een nieuw studie geven vissersboten, die hun netten over de oceaanbodem slepen, evenveel kooldioxide vrij als de hele luchtvaartindustrie. Het slepen van zware netten over de zeebodem verstoort immers ’s werelds grootste koolstofput. Koolstofputten spelen een belangrijke rol in de koolstofcyclus. Zij halen het broeikasgas CO2 uit de lucht en verminderen daarmee de opwarming van de Aarde.

17/07/2021
In het meest zorgwekkende gedeelte, het zuidwesten van de Amzone, blijkt de optelsom van CO2 opname door fotosynthese, het inademen van planten, en de uitstoot door rottende bladeren en omgevallen bomen netto zelfs positief. Dat stuk van het woud stoot, met andere woorden, meer CO2 uit dan het opneemt, zelfs als de extra CO2-uitstoot van branden buiten beschouwing blijft.

22/07/2021
De ene natuurramp volgt op de andere: Hevige watersnoden of enorme droogtes: in veel uithoeken van de aarde slaan mensen op de vlucht voor uitzonderlijk natuurgeweld.

In Duitsland, België en Limburg traden de diverse rivieren buiten haar oevers door extreme neerslagval. Valkenburg liep zelfs helemaal onder water. Daarbij zeer veel schade veroorzakend. Complete woningen werden door de muur van water, in Duitsland en België, weggevaagd met tientallen doden tot gevolg. In de Chinese provincie Henan was er sprak van de ergste regenval in duizend jaar.

In het oosten van Afrika is de droogte het grootste probleem met name Madagaskar wordt zwaar getroffen. Voor 1 miljoen mensen is te weinig eten beschikbaar. De situatie daar is dramatisch. Wereldwijd lijden 155 miljoen mensen honger door extreme droogte en mislukte oogsten. Klimaatverandering is naast gewapende conflicten en de coronapandemie een van de grootste veroorzakers.

Op het Amerikaanse continent worden het westen van Canada en de Verenigde Staten geteisterd door bosbranden, veroorzaakt door de hittegolf van eind juni met temperaturen van bijna 50 graden in Canada. In de Canadese provincie British Columbia is de noodtoestand uitgeroepen. De brandweer telt er minstens 300 bosbranden.

Zelfs in Siberië grijpt het vuur om zich heen. Warm weer en extreme droogte zorgen er voor temperatuurrecords. Delen van het boreale woud (taiga) met een totaaloppervlak van drie keer Nederland gingen de voorbije weken in vlammen op.

04/08/2021
Het aantal klimaatrampen is de afgelopen tien jaar verdubbeld ten opzichte van een decennium eerder. Volgens het IRFC, het internationale Rode Kruis, neemt het aantal klimaat rampen sinds de jaren 60 toe. De tot dusver door de mens veroorzaakte klimaatverandering zorgt ervoor dat de kans op zo’n hittegolf als die in Canada dit jaar 150 keer groter is.

12/01/2022
De oceaantemperatuur is in 2021 voor het zesde achtereenvolgende jaar toegenomen ondanks de La Nina (afkoeling in de Stille Oceaan).
Internationale onderzoekers hebben deze bevindingen gisteren gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift ‘Advances in Atmospheric Sciences’.
De oceanen waren in 2021 warmer dan ooit sinds de metingen in 1955 plaatsvonden.

28/04/2022
Als de wereld door blijft gaan met landbouw die niet duurzaam is, komt er over een aantal jaar een gebied ter grootte van Zuid-Amerika bij met een zwaar aangetaste aardbodem. Dat concludeerden de Verenigde Naties bij de presentatie van het 'Global Land Outlook 2-rapport'. 'Decennia van ontbossing, mijnbouw en industriële vervuiling hebben hun tol geëist van de planeet.'

Bijna de helft van het landoppervlak van de wereld wordt nu ingenomen door landbouw, waarvoor stukken bos zijn gekapt. De wereldwijde voedselsystemen zijn verantwoordelijk voor 80 procent van de ontbossing en 70 procent van het zoetwatergebruik.
Ze zijn ook de grootste oorzaak van het uitsterven van verschillende levenssoorten, wat tegenwoordig honderd tot duizend keer sneller gaat dan vroeger. Het risico van wijdverbreide, abrupte of onomkeerbare veranderingen van het milieu zal toenemen.

Hoe we landbronnen beheren en gebruiken, bedreigt de gezondheid en het voortbestaan van veel soorten op aarde, inclusief de menselijke soort. Minstens 70 procent van het beschikbare land is omgezet voor menselijk gebruik, en het meeste daarvan is gedegradeerd. Dat betekent dat gewassen niet zo goed groeien als vroeger. ,,Er is niet veel land meer over. En toch zien we nog steeds een versneld tempo van veranderingen in landgebruik plaatsvinden.

Ondertussen eist de wereld meer voedsel om de groeiende bevolking te voeden, terwijl de inspanningen om klimaatverandering te bestrijden soms tegengesteld zijn. Zo moeten bossen intact gelaten worden, maar is er ook ruimte nodig voor windparken en zonnepanelen. Er is niet veel grond meer over om mee te werken. De afgelopen jaren is toegezegd per jaar een stuk land ter grootte van China (10 miljoen vierkante meter) te zullen herstellen. Maar eenvoudig is dat niet, want de kosten daarvoor bedragen ongeveer 1,6 miljard euro. Het rapport is positief over de ontwikkelingen in landen als Argentinië, de VS en ook Koeweit en Irak. Grote zorgen zijn er over Afrika, waar weinig geld is om te investeren.

04/05/2022
De bodemtemperatuur in het landelijk gebied van Nederland is in de afgelopen 40 jaar gemiddeld met 1.5 graden Celsius gestegen. De stijging van de luchttemperatuur door klimaatverandering wordt voor een gedeelte gebufferd, doordat de bodem die warmte opslaat.
De verwachting is dat de bodem sterk kan uitdrogen in gebieden met weinig vegetatie (de ruimtelijke massa van planten-individuen, in samenhang met de plaats waar zij groeien en in de rangschikking die zij uit zichzelf hebben aangenomen), zoals heidevelden, duinen en zandverstuivingen. Daardoor kan de bodemtemperatuur veel sterker stijgen dan de gemiddelde luchttemperatuur.

12/05/2022
De opwarming van het klimaat zet niet alleen door maar versnelt ook nog steeds.

05/07/2022
Amsterdam gaat verdwijnen. Maar niet alleen de hoofdstad van Nederland wordt onbewoonbaar, ook Bordeaux en Hamburg komen onder water te staan. Dit horrorscenario is gebaseerd op de onderzoeksresultaten van de Amerikaanse organisatie Climate Central, een samenwerkingsverband van klimatologen, die in haar berekeningen rekening heeft gehouden met de stijging van de zeespiegel.

Tegen 2050 zullen wereldwijd 300 miljoen mensen zonder huis zitten, zeggen de academici van Climate Central na nieuw onderzoek, en ze zijn niet de enigen. In Europa worden vooral Nederland, België en Duitsland getroffen door overstromingen. Britse kustgemeenschappen kunnen in minder dan 30 jaar onder water staan.
De zeespiegel zou zelfs 10,8 meter kunnen stijgen als de temperatuur met vier graden boven het pre-industriële niveau uitstijgt. Zelfs bij een stijging met twee graden zouden 130 miljoen mensen wereldwijd hun huis verliezen, zeggen de Amerikanen. Dat komt nog bovenop andere problemen door de opwarming van de aarde.

Uit onderzoek blijkt ook dat de zeespiegel tussen 1000 en 1400 met 8 centimeter daalde. Dat hing samen met een temperatuursdaling van 0,2 graden. Het toont volgens de onderzoekers aan hoe kleine verschillen in temperatuur al een groot effect kunnen hebben. Ze waarschuwen daarom om niet te licht te denken over kleine schommelingen in onze huidige temperaturen.

04/08/2022
Help: De aarde draait harder
Wetenschappers zijn verbijsterd over de ontdekking dat de aarde sinds een tijdje harder draait dan normaal.
De dagen zijn daardoor korter dan gewoonlijk. Uit nieuwe metingen van het National Physic Laboratory van het Verenigd Koninkrijk blijkt dat de aarde momenteel sneller draait dan een halve eeuw geleden.
OP 29 juni duurde de volledige omwenteling van de aarde 1.59 ms minder dan 24 uur. Het was daarmee de kortste dag ooit gemeten.

29/11/20222
Het Europese weermodel ECMWF heeft een nieuwe voorspelling voor de winter van 2022/2023 in Europa gepubliceerd en die is behoorlijk schokkend.
Experts spreken over een recordwinter voor 2022/2023 en dan niet in de positieve zin. Het ziet er naar uit dat het komende winter bijzonder warm en droog wordt.
Vooral februari 2023 wordt bijzonder warm. De temperatuurafwijkingen komen neer op wel 2 graden boven het klimaatgemiddelde.

01/12/2022
Windparken zijn energiebronnen, maar ook atmosfeer-mixers. Daardoor verandert het weer in de omgeving van de molens, blijkt uit onderzoek van het KNMI. De wind in de buurt van windparken neemt gemiddeld af en ook de temperatuur en luchtvochtigheid veranderen.

Het draaien van de rotorbladen van een windturbine zet de bewegingsenergie van wind om in elektriciteit. Hierdoor neemt de wind achter de turbine af. Door het draaien van de rotoren mixen bovendien de verschillende luchtlagen; vocht en warme lucht worden meer door elkaar gemengd en daardoor kunnen wolken worden gevormd of juist oplossen. In welke mate dit gebeurt is nog onduidelijk. Het effect van het draaien van de rotorbladen is niet alleen plaatselijk, maar ook op grotere afstand nog merkbaar, tot 150 kilometer verderop. Omdat er steeds meer en grotere windparken komen, is het belangrijk om te weten of die effect hebben op de natuur en/of het weet Hiervoor is nog meer onderzoek nodig.

17/01/2022
De dooi van de permafrost zorgt niet alleen voor een hogere uitstoot van broeikasgassen, maar heeft ook grote gevolgen voor de infrastructuur in het Arctisch gebied. Appartementsgebouwen storten in elkaar, huizen zakken in zee, zo blijkt uit onderzoek.

27/11/2022
Met de Beaufortzee-expeditie hebben onderzoekers nu bewezen dat permafrost ook op de zeebodem aan het smelten is. En al kunnen ze het 100.000 jaar oude proces niet omkeren, nieuwe expedities zullen de voortgang volgen en vaststellen hoe dichtbij de permafrostinstorting is.

Door de stijgende temperaturen smelt de permafrost in streken als Siberië in hoog tempo.
Nu is het verschijnsel ook op de zeebodem aangetroffen. Daar kan het een reactie op gang brengen als een atoombom van het klimaat. Volgens klimaatwetenschappers is het smelten van permafrost een zogeheten positief terugkoppelingsmechanisme voor de opwarming van de aarde, want als bodemijs smelt, komt er broeikasgas vrij. Door al dat gas stijgt de temperatuur van de planeet nog verder, met als gevolg dat nog meer permafrost smelt, in een zichzelf versterkende spiraal. Een zogenaamde klimaatbom in de modder.
Een totale afbraak van de permafrost zou dus broeikasgassen uitstoten die overeenkomen met een extra 800 ppm CO2 waardoor het totaal in de atmosfeer zou uitkomen op 1200 ppm CO2 en de opwarming van de aarde op hol zal slaan.

De klimaatonderzoekers hadden het al voorspel, de temperaturen stijgen in het Noordpool gebied nu vier keer zo snel als in de rest van de wereld. Vooral in de winter. Het verschijnsel, Arctische versterking genoemd, betekent dat de temperaturen in het noorden van Siberië de afgelopen 25 jaar 0.2 graden per jaar zijn gestegen en nu tot 5 graden hoger liggen dan eind jaren 1990

31/03/2022
Als gevolg van de recordhoge temperaturen in het Zuidpoolgebied is een enorme ijsplaat, zo groot als Rome, in stukken uiteengevallen. Een NASA - wetenschapper spreekt van een van de belangrijkste instortingen in ruim 20 jaar sinds het afbrokkelen van de Larsen-ijsplaat in 2000.

10/12/2022
Gletsjer des doods: Glijbaan van ijs kan Antarctica fataal worden.
Een gletsjer ter grootte van Groot-Brittannië dreigt door warm zeewater te worden weggevreten. Verdwijnt hij, dan stort West-Antarctica in en stijgt het zeeniveau met 3 meter. Een meerjarige expeditie moet uitzoeken hoe dicht we bij een fatale ramp zijn.

In een verre, ijskoude uithoek van de aarde kan ons lot worden bezegeld. Om die reden zijn 100 Amerikaanse en Britse onderzoekers neergestreken op de enorme Thwaitesgletsjer. De gletsjer lijkt onaantastbaar. Maar diep eronder is er iets helemaal mis. De onderzoekers horen bij het vijfjarige project International Thwaites Glacier Collaboration (ITGC), dat moet beoordelen hoe groot de kans is dat heel West-Antarctica onder ons vandaan smelt – en wanneer dat zou gebeuren.

Vanuit hun tent, veilig voor de poolwind, volgen ze gespannen wat er 600 meter lager gebeurt. De onderwaterrobot Icefin stuurt videobeelden en zorgwekkende temperatuurmetingen naar boven. Hij komt steeds dichter bij de aardingslijn, waar het zeewater, het gesteente en het gletsjerijs elkaar ontmoeten. Langzaam doemt boven in het beeld de ijskap op. Als Icefin op een paar meter afstand is, zien de onderzoekers rafelige patronen in de ijswand: sporen van turbulent zeewater van 2 °C, dat zich onder de gletsjer door vreet.

Als de hele Thwaitesgletsjer in zee belandt, stijgt de zeespiegel 80 centimeter. En daar blijft het niet bij, want Thwaites is slechts de stop van een enorme badkuip, waardoor het ijs van heel West-Antarctica kan wegstromen. De ijskap van West-Antarctica is van nature kwetsbaarder voor temperatuurstijgingen dan de andere twee grote ijskappen, die van Oost-Antarctica en Groenland. De ijskap van West-Antarctica rust namelijk grotendeels op gesteente een paar honderd meter onder het wateroppervlak. Daardoor kan warm zeewater het ijs van onderaf doen smelten, wat veel sneller gaat dan wanneer het ijs smelt door warme lucht van boven – net zoals een ijsblokje sneller smelt in warm water dan in lucht met dezelfde temperatuur.

De Thwaitesgletsjer kalft de laatste 30 jaar sneller af dan normaal. Het front van de gletsjer trekt zich nu met een snelheid van 4 kilometer per jaar terug en het drijvende ijsplateau aan de voorkant van de gletsjer stort per jaar 126 miljard ton ijs in zee. Het massaverlies is zo groot dat de gletsjer voor 4 procent van de jaarlijkse zeespiegelstijging van 3,4 millimeter verantwoordelijk is.

Achter de Thwaitgletsjer ligt de ruim 2 kilometer diepe Bentleydipte. Hij loopt tot aan het Transantarctisch Gebergte, dat West- en Oost-Antartica scheidt. Als de gletsjer door deze diepte gaat en het gebergte bereikt, stort de ijskap van West Antartica waarschijnlijk volledig in en blijft er een oceaan met een paar eilanden over. In dat geval stijgt de zeespiegel met 3.3 meter en raken kustplaatsen overal ter wereld overstroomd. Daarom wordt de Thwaitgletsjer wel een Droomsday Glacier genoemd.

Als de oceanen zozeer stijgen dat de stop onderloopt, kan heel de huidige ijsstroom van 192.000km2 achter de Doomsday Glacier in zee terechtkomen, waarna de ijskap van West-Antartica volledig instort. Temn slotte moet de vraag worden beantwoord of het ergst denkbaar scenario zich al in de komende eeuw zal afspelen, of dat er meer tijd is om maatregelen te treffen.

23/01/2022
De Nederlandse natuur lijdt van de duinen tot Twente onder een groeiend tekort aan kalk. De voornaamste oorzaak is verzuring van de bodem, door tientallen jaren stikstofvervuiling veroorzaakt door ammoniak uit mest en stikstofoxiden uit wegverkeer.

Stikstofvervuiling veroorzaakt twee natuurproblemen. Het ene is een direct gevolg van een teveel aan stikstof. Soorten als gras en brandnetels verdringen daardoor een grote diversiteit aan andere planten.

Het tweede stikstofprobleem is minder bekend: de juist sterk afnemende beschikbaarheid van andere mineralen. Dat komt doordat stikstofvervuiling de bodem ook zuurder maakt. Mineralen als calcium, magnesium en kalium spoelen daardoor weg, terwijl vergiftiging met aluminium toeneemt.

Dat is schadelijk voor planten en ook voor veel dieren die daardoor sterk achteruitgaan. In graslanden komen minder vliegende insecten voor en in verzuurde bossen veel minder kevers en huisjesslakken waardoor ook veel vogels achteruitgaan.

Waar kevers en slakken door mineralentekorten verdwijnen, stopt ook de afbraak van plantenresten. He gevolg kun je met het blote ook zien als je door verzuurde bossen loopt. De bladeren die in de herfst vallen worden nauwelijks afgebroken, en bedekken de bosbodem tot in de zomer.
Zulke bossen hebben geen ondergroei van bloeiende kruiden meer. En uiteindelijk sterven de bomen ook zelf, zoals veel eiken op de Veluwe.
Er zijn op de zandgronden enkele bossen die nog oké zijn. Bijvoorbeeld waar nog wat kalkrijk kwelwater de boomwortels bereikt. Maar op de droge delen ie het met de Nederlandse bossen grotendeels zeer slecht gesteld. Echt iets om je zorgen om te maken.

06/04/2022
Tijdens de vorige eeuw is een groot deel van de baleinwalvissen sterk bejaagd. Als gevolg daarvan zijn de
aantallen van een aantal grote soorten gedecimeerd, met de grootste teruggang op het zuidelijk halfrond.
Aangezien veel baleinwalvissen in het verre zuiden hoofdzakelijk krill eten, zou men verwachten dat er daarom nu aanzienlijk meer krill zou rondzwemmen dan vroeger. Niet dus. De hoeveelheden (Antarctische) krill zijn de afgelopen decennia juist sterk afgenomen. Dit contra-intuïtieve fenomeen staat bekend als de krill-paradox.
Antarctische krill is een klein, ongewerveld garnaalachtig zeediertje. De larven leven hoofdzakelijk dicht onder het zeeijs rond het zuidpoolgebied, de volwassen krill komt vooral in open water voor.

Het hoofdvoedsel voor de krill en hun larven zijn de algen die groeien onder het Antarctisch zee-ijs.
De hoeveelheden algen zijn de afgelopen decennia sterk afgenomen. Als oorzaken daarvan werden in het verleden genoemd:
- de opwarming van het oceaanwater en het zich terugtrekken van het pakijs,
- de hogere CO2-concentratie van de atmosfeer en daardoor ook van het oceaanwater. Dat maakt de opname van calcium moeilijker en dat mineraal hebben de algen nodig voor hun kalkskelet.

De laatste jaren wordt echter steeds duidelijker dat er daarnaast nog een andere factor van belang is, namelijk de afname van mineralen, met name ijzer in de toplaag van de oceaan, de laag waar nog licht doordringt en waarin de algen voorkomen. En laat nu juist walvispoep een belangrijke ijzerbron zijn.

Algen benutten energie uit het zonlicht om suikers te maken uit CO2 en water. Daarbij ontstaat naast die suikers ook zuurstof. Ieder jaar zetten de algen vier maal zoveel CO2 om als het totale Amazone-woud
Algen hebben dus veel meer recht op de benaming ‘longen van de Aarde’ dan het regenwoud.

Vanaf 1910 is de hoeveelheid krill in de Zuidelijke IJszee afgenomen met 80%. Dat lijkt heel erg vreemd, want de afname kan ook niet verklaard worden doordat andere dieren meer krill zijn gaan eten. De aantallen van die dieren zijn eerder afgenomen dan toegenomen. Er is blijkbaar iets fundamenteel veranderd in de levensvoorwaarden van de krill en een goede kandidaat is de sterke afname van het fytoplankton, het hoofdvoedsel van de krill.
De onderzoekers komen met de volgende verklaring voor de afname van de algen: de bemestende waarde van de walvispoep en de pomp- en transportwerking van de walvissen wat betreft een aantal essentiële voedingsstoffen en mineralen. En deze punten zijn juist sterk afgenomen door de afname van de walvissen.
De pogingen om de walvisstand weer te laten groeien zijn tot nu toe nog niet erg succesvol gebleken. Door de veel lagere hoeveelheden krill en een aantal nieuwe bedreigingen (drukke scheepvaart, visnetten, vervuiling van het oceaanwater, geluidshinder e.d.) ligt een snel herstel van de eens zo talrijke populatie ook niet voor de hand. Helaas, want de biodiversiteit en het klimaat zouden er enorm wel bij varen.

13/04/2022
Het aantal zweefvliegen op de Veluwe is sterk afgenomen. Daarmee lijkt een belangrijke betsuiver langzaam te verdwijnen. Een zorgwekkende ontwikkeling, waarschuwen ecologen.
De hoeveelheid zweefvliegen in het natuurgebied is afgenomen met 80% en het aantal soorten met 44%.

De oorzaak is niet vastgesteld. Er zijn wel enkele hoofdverdachten waaronder: klimaatverandering, zure regen in de jaren 80, stikstof en pesticiden. De laatste twee leiden ertoe dat de kwaliteit van bomen en planten achteruit gaat. Dat kan ook effect hebben op de hoeveelheid bladluizen. Beiden zijn een belangrijke voedselbron voor de larven van de zweefvlieg.

24/07/2022
Wereldwijd neemt het aantal bijen af. Naast de bestrijdingsmiddelen, ziekten, eenzijdig voedsel wordt nu ook klimaatverandering als vierde oorzaak genoemd. Onder andere zachte winters en extreme hitte doen de bestuivers geen goed.
Een milde winter kan negatieve gevolgen hebben voor een bijenvolk omdat de bijen er bij te hoge temperaturen te vroeg op uit vliegen. Ze verbruiken dan energie, maar er is geen voedsel, dus de bijen verzwakken.
Bijen verhogen de voedselkwaliteit. Als een plant goed bestoven is, zal er een grotere en meer uniforme vrucht ontstaan. Ronde appels zouden bijvoorbeeld duiden op voldoende bestuiving, terwijl misvormde appels onvoldoende of evenwichtige bestuiving hebben gekregen.

Een hittegolf, in British Columbia, Canada, bracht een heel ander ellende voor de bijen. Imkers vonden regelmatig dode darren verspreid over de grond. Ze zagen eruit alsof ze letterlijk van binnenuit waren geëxplodeerd. Dit leidde tot grote zorgen over het voortbestaan van bijenvolken.
Een ander effect was dat de paringskans voor de koninginnen, na de hittegolf, slechts 40% bleek te zijn terwijl dit normaal tussen de 70 a 80% ligt. Ook bleek dat de helft van kleine starters volkjes tijdens de eerste hittegolf uitstierven. Volgen de onderzoekers was dit een massale sterfte.