Haaksbergen 3 mei 1935
De nachtvorsten der laatste nachten hebben allerwege haar sporen nagelaten. Vooral de vroege aardappelen moesten het ontgelden. Overal vindt men deze vrucht zwart bevroren op de akkers staan, zoodat men nauwelijks nog, hoop kan koesteren, dat er iets van terecht komt.



Haaksbergen 10 mei 1935
Geweldige Bosch- en veenbrand bij Haaksbergen. Naar schatting 100 H.A. Bosch en veen vernield. De dieren vluchtten, de hemel werd totaal verduisterd.
Er heeft onder de gemeente Haaksbergen gistermiddag een groote Bosch- en veenbrand gewoed. Toen wij ons omstreeks twee uur op weg naar Eibergen bevonden, zagen wij reeds van verren afstand, hoe dichte rookkolommen zich over het landschap verspreidden. De conclusie was kort: Er staan daar in de buurt geen fabrieken, er worden nergens belangrijke werkzaamheden verricht, er kan dus niets anders dan een brand van buitengewone afmetingen woeden. Wij bereikten Haaksbergen en moesten ons van daar uit naar het Oosten verplaatsen, naar den Honesch en het Haaksberger Veen, in de nabijheid van de Duitsche grens. Daar vernamen wij, dat het vuur omstreeks een uur of half twee zichtbaar was geworden. Vermoedelijk is de brand ontstaan, doordat turfstekers achterloos plaggen hebben afgebrand, doch niet onmogelijk is ook de zonnebrand op een beschutte plek de oorzaak is geweest. In ieder geval heeft daarna het vuur zoo snel om zich heen gegrepen, dat aan blusschen niet te denken viel.
De brand is begonnen nabij “Doevelaars-Schuur”, een oude schuur, die aan de familie Jordaan behoort en wegens den fraaien bouwtrant en haar schilderachtige ligging in het landschap in stand wordt gehouden. In de nabijheid hiervan ligt de Groene Plas, en ook hier kan de brand ontstaan zijn. Het gebied dat hier ligt, vormt de natuurlijke scheiding tusschen Nederland en Duitschland. Het bestaat uit veengrond, die dicht begroeid is. Overal waar men kijkt, ziet men heidevelden, berkenpartijen en dennenboschen, die aan het landschap een buitengewoon fraaien aanblik geven. Door vreemdelingen en natuurliefhebbers werd dit gebied weinig bezocht, maar degenen die er kwamen, zullen deze streek in aangename herinnering hebben gehouden. Op dit terrein nu woedde het vuur. Voortgedreven door den krachtigen wind, verbreidden zich de vlammen in onbeschrijfelijk snel tempo over het land en telkens vlamden nieuwe vuurhaarden aan, die gevaar opleverden voor verderop gelegen terreinen. Een boschpartij, toebehoorende aan de familie Ter Kuile te Enschede, werd een reddelooze prooi der vlammen. Maar nog had het vuur zich niet verzadigd. Een boerderij, toebehorende aan den landbouwer Hofman en gelegen aan den Oldenkotterdijk, werd bedreigd en het was voor een deel slechts te danken aan het feit, dat het vuur zich in een andere richting verplaatste, dat de hoeve behouden kon blijven.
Toen men het vuur bij den Oldenkotterdijk meester was, breidde de brand zich uit nabij een verderop gelegen partij Bosch, welke toebehoort aan den heer G.J.H. Jordaan te Haaksbergen. Vruchtenlooze pogingen werden aangewend om dit Bosch te behouden. Men trachtte tegenvuren aan te leggen, doch deze laaiden door de groote droogte van het terrein zoo fel aan en de wind speelde een zoo driftig spel met de vlammen, dat men daardoor van kwaad tot erger geraakte.
De vlammen loeiden en gierden het was, of een storm de bosschen teisterde. Met fel geknetter werden telkens nieuwe groepen Bosch en hei overmeesterd. Het element vuur was hier in ongekende hevigheid te aanschouwen.
In de dichte rookmassa kon men geen hand voor ogen zien, gebrek aan zuurstof belemmerde de ademhaling, de rook perste tranen uit de oogen en ten overvloede veroorzaakte het vuur een zoodanige hitte, dat wenkbrauwen en oogharen dreigden te verschroeien.
Niet minder dan drie reeën werden door het vuur uit de bosschen gedreven. Met snelle sprongen, angstige kreten uitstootend, zag men hen door de weiden vluchten. In het veen bevonden zich evenwel ook tallooze vogelnesten. Wulpen en talingen, fazanten en korhoenders hadden in de berkenbosschen genesteld, eieren gelegd. Luidroepend zag men vogels over het troosteloos zwart gebrande velden vliegen, zoekend naar de plaats waar eens hun nest was geweest.
Burgemeester Jhr. Von Heyden was persoonlijk tijdens den brand aanwezig, om bij het blusschingswerk aanwijzingen te geven. De burgemeester betreurde het natuurlijk, dat een zo groot en mooi gedeelte van zijn gemeente door het vuur geteisterd was.
Om half zes woedde het vuur nog in volle felheid voort en verplaatste zich naar de Duitsche grens. Naar schatting waren op dat moment reeds ca. 100 H.A. Bosch en veen vernield en zwart gebrand.

Haaksbergen 12 juni 1935
De hevige stormwind, die gisterenmiddag plotseling opstak, was oorzaak, dat van het hoogspanningsnet achter de N.V. Twentsche Kabelfabriek, Haaksbergen, twee draden afknapten. Deze kwamen op een kippenhok terecht, dat afbrandde. Het bedrijf der Kabelfabriek ondervond door een en ander nogal stagnatie.

Haaksbergen 6 september 1935
Tijdens het jongste onweer is door het hemelvuur nog getroffen de woning van den landbouwer Tuchter te Honesch. De bliksem sloeg in, en vernielde over een groote oppervlakte het behang. De man en de vrouw kwamen met den schrik vrij. In dezelfde buurtschap werd nog een zware eik van den landbouwer Bekkers door den bliksem getroffen en vernield.