09/05/2013:
Er is een vraag gerezen of regenwormen (op een indirecte wijze) voor extra broeikasgassen kunnen zorgen.
De bodem kan een opslagplaats van broeikasgassen zijn, maar evenzeer een bron. Zo kan de CO2 die is opgenomen door planten en bomen voor een deel duurzaam worden vastgelegd in de bodem, maar door afbraak kan er ook juist extra CO2 vrijkomen. Bij dit alles speelt het bodemleven een cruciale rol. Regenwormen nemen daarbij een belangrijke plaats in. Naast de CO2 die vrijkomt door afbraak van afgestorven materiaal, komt er ook CO2 uit de bodem dat is gevormd door de wortelademhaling: plantenwortels verbruiken immers energie voor de processen die zich daar afspelen.

Regenwormen beïnvloeden de emissie van broeikasgassen uit de bodem op twee manieren. Ten eerste doordat ze zelf kleine hoeveelheden N2O uitscheiden, via micro-organismen in hun darmkanaal. Een tweede, veel belangrijker route is via de uitwerpselen die ze door het opgenomen strooisel materiaal produceren. Deze zijn gemakkelijk opneembaar door micro-organismen in de bodem. Die micro-organismen verzorgen de verdere omzettingen en daarbij komen o.a. CO2 en N2O (lachgas) vrij.
De uitscheidingsproducten van regenwormen (o.a. de bekende wormenhoopjes), bevatten niet alleen dit sneller afbreekbare substraat, maar ook substanties waarin de koolstofverbindingen juist zijn beschermd tegen een snelle afbraak (de zogenaamde stabiele humus). Het kan dus best mogelijk zijn dat de wormen op korte termijn zorgen voor meer CO2 (door gemakkelijker afbreekbaar substraat), maar op lange termijn juist voor minder CO2.

Zo is bekend dat regenwormen zorgen voor een betere groei van de plant. Dat uit zich vooral door een grotere blad- en stengelmassa (soms wel 60% meer). Dit zou deels het gevolg zijn van een betere structuur van de bodem, maar ook deels van de gemakkelijk opneembare mineralen uit de wormenuitwerpselen. Daardoor zou het best kunnen zijn dat wanneer er wel planten aanwezig zijn, deze een groot deel van de stikstofverbindingen uit de wormenuitwerpselen opnemen, waardoor er maar weinig overblijft om N2O uit te vormen. Daarnaast zorgt de betere plantengroei nog voor iets anders: wanneer de plant beter groeit, wordt er ook meer CO2 uit de atmosfeer vastgelegd, waardoor de atmosferische concentratie dus juist wordt verlaagd.

Zo is er dus nog veel lange termijn onderzoek en veldonderzoek nodig waarin ook planten zijn betrokken.